Peulvruchten

Erwten, bonen, linzen en dergelijke hebben een lange geschiedenis in het Saarland. Vroeger werden ze in tuinen en op velden verbouwd als een smakelijke bron van eiwitten. Zonder deze linzen zou de typische "arbeiderskeuken" van het Saarland zich nooit hebben ontwikkeld, want in tijden waarin vlees onbetaalbaar was, leverden ze de kracht die nodig was voor het harde werk in de mijnen en de ijzerfabrieken.
Tradities die nog steeds elk jaar herdacht worden met de "Erwtenwals" in Wadrill of het "Linzenfeest" in Besseringen.

De laatste jaren hebben ook de vrienden van het vleesloze dieet de voordelen ervan herontdekt. Ontwikkelingen die onder andere Patric Bies van de oliemolen in Bliesgau ertoe hebben aangezet om samen met boeren de peulvruchten weer inheems te maken in het Saarland.

Ze zijn niet alleen lekker in soepen, hoofdgerechten en als bijgerecht, ze vullen, kosten niet veel en zijn erg gezond dankzij hun vitaminen en mineralen. Op het veld leveren ze veel op, zijn ze klimaatneutraal, verbeteren ze de bodem en bieden ze innovatieve boeren een alternatief inkomen.

Argumenten die ook worden gedeeld door vooraanstaande restauranthouders, die laten zien wat voor smakelijke creaties er uit te toveren zijn tijdens de "Week van de Peulvrucht", georganiseerd door Slow Food Saarland.

LENTIL

De linze, die voor het eerst opdook in het Oosten, is een van de oudste gekweekte planten op aarde. Zelfs de botanicus en arts Hieronymus Bock (1498-1554, Saarbrücken en Hornbach) prees linzen aan in het eerste Duitse kookboek. Groene linzen uit Saarland komen uit het "drielandenpunt" Saarland, Pfalz en Lotharingen. Boer Werner Brengel van de Loutzviller Mühle teelt ze in een mengsel met andere gewassen. Biologische zwarte linzen groeien boven het Saardal. Biologische boer Marcus Comtesse vertrouwt op bodembesparende - namelijk ploegloze gemengde teelten om de waardevolle, voedingsstof producerende regenwormen niet te verdrijven. Kwaliteitsnormen die je kunt proeven.

PEAS

Voor de Romeinen in Germanië waren erwten niet alleen een basisvoedsel en een bron van eiwitten, ze speelden ook vaak een rol in rituelen. Tot op de dag van vandaag wordt elk jaar op "Erwtenzondag", de eerste zondag van de vastentijd, een metershoog erwtenwiel van de heuvel in Wadrill gerold. Dit gebruik stamt uit de tijd dat de erwt nog niet was verdrongen door de aardappel als basisvoedsel. Sinds enkele jaren worden in de Bliesgau "bruine erwten" als specialiteit verbouwd.

BONEN

Veldbonen (ook wel tuinbonen of tuinbonen genoemd) hebben ook in het Saarland een eeuwenoude traditie. In het oude Rome werden ze beschouwd als het "geconcentreerde voedsel van de gladiatoren". Het gebied tussen de rivieren Saar, Blies en Moezel werd ooit beschouwd als een groot bonenland, wat niet alleen blijkt uit de talrijke "bonenvalleien". In 1568 eindigde de legendarische "Bonenoorlog van Trier" met de vernietiging van talrijke bonenvelden in de buurt van de bisschopsstad. Zelfs in de moderne tijd zou het in het Hochwald niet ongewoon zijn geweest om veldbonen met zuurkool te mengen en ze uiteindelijk met een bruine saus van vet en uien te serveren.
Een bijzonder hoofdstuk in het Saarland was de teelt van pronkbonen in Lautzkirchen bij Blieskastel. Rond 1900 ontwikkelde zich daar langzaam een belangrijke bonenteelt, die opliep tot maar liefst 200.000 stengels, wat overeenkwam met een opbrengst van ongeveer 200 ton (ca. 18 hectare) in 1918.

Na de Tweede Wereldoorlog begon de bonenteelt echter langzaam af te nemen. Nog even herinnerde alleen het "bonenfeest" met weelderige optochten aan deze tijd. Helaas zijn er tegenwoordig geen "bonenmussen" meer die het "bonenlied" zingen voor hun "bonenkoningin" in Lautzkirchen. Een van de bonensoorten die in Lautzkirchen werden geteeld was "Ruhm vom Vorgebirge" (Glorie van de heuvels), die sinds kort weer te zien is in sommige moestuinen.