Talrijke archeologische vindplaatsen op de heuvelrug tussen Wadrill en Löster leveren het bewijs van een dichte nederzetting, uitgebreide handelscontacten en een zeer hiërarchische samenleving tussen de late 5e eeuw voor Christus en de 3e eeuw na Christus. De regio was verbonden met een wegennet dat al bestond in de pre-Romeinse tijd en was nauw verbonden met omliggende centra zoals de Dollberg bij Otzenhausen. De plaatselijke elite vestigde er al in de 4e eeuw v.Chr. een versterkte nederzetting, die in de loop van de 2e en 1e eeuw v.Chr. werd uitgebreid tot een massieve versterking (de zogenaamde “Hunnenring”).
Vroeg-Keltische prinselijke graven
Bijzonder indrukwekkend zijn de vele rijk versierde “prinselijke graven” uit de 5e en 4e eeuw v.Chr. die tot de zogenaamde “Hunsrück-Eifelcultuur” behoren. De hoge sociale status van de mensen die onverbrand in deze monumentale graven werden begraven, wordt weerspiegeld in de rijkdom van hun grafgiften. Naast producten van hoge kwaliteit uit lokale werkplaatsen bevatten ze ook waardevolle geïmporteerde schepen als statussymbolen die getuigen van handelscontacten in het Middellandse Zeegebied. Dit blijkt ook uit de nabijgelegen grafheuvelgroep Gehweiler, die tussen 1998 en 2004 werd opgegraven door het Monumentenbureau en waarbij naast andere luxegoederen ook een bronzen kruik van Italiaanse makelij werd gevonden.
Tussen traditie en nieuwe invloeden
Na een fase van relatieve schaarste van vondsten aan het einde van de 4e en in de 3e eeuw v.Chr. zijn er talrijke vondsten uit de Laat-Keltische periode (2e en 1e eeuw v.Chr.) die in verband kunnen worden gebracht met de “Treveri”, die gedocumenteerd zijn in schriftelijke bronnen voor onze regio. Dit laat een voortzetting zien van de vroege Keltische tradities in het vestigen van voorouderlijke centra en het begraven van geïmporteerde luxegoederen in rijke graven van de hogere klassen - zelfs als de overledenen nu werden gecremeerd en begraven in ondiepe graven. De Romeinse verovering van Gallië onder Iulius Caesar (58-51 v.Chr.) was een politiek keerpunt, maar had aanvankelijk weinig invloed op de manier van leven van de lokale bevolking. Archeologisch gezien werd de Romeinse invloed in het Hochwald pas tastbaar door de verspreiding van vreemde cultuurelementen rond de millenniumwisseling. Vooral de regio rond Oberlöstern biedt belangrijke inzichten in het Romaniseringsproces, waarin elementen van beide culturen werden gecombineerd.
