De bloeiperiode van St. Ingbert begon met de industrialisatie. De stad groeide snel door de vestiging van ijzersmelterijen, smederijen, glasblazerijen en kolenmijnen. De eerste ijzerfabriek, de Schmelz, werd in 1733 in gebruik genomen. De overblijfselen van deze tijd zijn vandaag de dag nog steeds te zien, bijvoorbeeld het fabriekslandgoed Alte Schmelz, een van de oudste fabriekslandgoederen in Zuidwest-Duitsland.
De Möllerhalle en de Mechanische Werkstatt, die nu als industriële kathedraal voor evenementen wordt gebruikt, bevinden zich in de directe omgeving. De Rischbachstollen, een voormalige mijn uit het midden van de 18e eeuw, is nu een avonturenmijn en is zeker een bezoek waard. De voetgangerszone in de Kaiserstraße nodigt uit tot wandelen en genieten. Tussen de winkels, restaurants en ijssalons staat de barokke Engelbertskirche (1755) met een carillon bestaande uit 23 klokken. Niet ver van de voetgangerszone ligt de groene long van St. Ingbert, de Gustav-Clauss-Anlage met zijn prachtige vijver en kinderspeelplaats.
Rondom St. Ingbert liggen groene bergen met veel bos, ideaal om te wandelen. Op de huttenwandelroute kun je in één keer naar 5 hutten wandelen of in Schüren, een klein gehucht met excursie-restaurants, kun je het prachtige Ruhbachtal in. Het recreatiegebied Glashütter Weiher bij Rohrbach met zijn vissershut en restaurant nodigt ook uit tot wandelen. In de wijk Oberwürzbach staat nog een historisch washuis (begin 20e eeuw). In de wijk Rentrisch staat de Spellenstein, een menhir uit de vroege steentijd, midden in een voortuin. Het symbool van de stad is de Stiefeler Felsen. De rode zandstenen tafelrots werd door erosie gevormd tot een reuzenschoen en gaf zijn naam aan de berg waarop hij staat, de Großer Stiefel.
Ingbert is ook een leider op het gebied van cultuur, en de “Sankt Ingberter Pfanne” is nu een van de toptrio's van cabaretprijzen in de Duitstalige wereld. Het is een cabaretprijs die sinds 1985 jaarlijks wordt uitgereikt door de stad Sankt Ingbert.
